Txurikinarekin egindako koltxoiak

Transkripzioa

-Ez zeon, orduan, ume kotxetxorik eta holakorik.
Bueno, ta sihaskak-eta oain bezela, eneee, eneee. Ene, ene, ene, oain… oiango jendiak… Ez al da hala, baldinbaitere halako bueltik etorriko! Bestela… Ez, ez, ez lueke pasako. Oain dazkenan aitzikikin, gauza guzi-guzik, danak badazkae /bazkae/. Jendeak danak badazka /bazka/ oain, e! Ez al da egiya?
-Bai, bai.
Danak dazka! Guk, e, guk ezer ez. Koltxoiya? Burnizko ohiya genun, burnizko ohiyak, e. Ez dakit zu goatuko zean, edo...
-Burnizko ohiyak?
-Bai.
-Jergoiya burnizkua?
-Jergoiya txuikiñakin! Txuikiña bakizu zer dan?
-Artuan azala?
Azala!
-Eta horrekin, e…?
Sartu zakuan ta /da/ hua koltxoiya! Ta jiratzen giñan, bueltatzen giñan…. Soiñu bat ere ez... Bakizu, soiñuba ateatzen zun! Guk koltxoiya noiz…
-Krask-krask, aterako zun…
Bai, bai, bai. Guk noizko izandu gendun koltxoiya? Enee.
-Hori zan zuen koltxoia?
Bai, hori zan gue koltxoiya.
-Eta horrek nola…? Hori harrotu edo in beharko zan…
Bea harrotzen zan hua! Pixkat moitu ezkeo. Zuluba ta bai, bai, bai. Hoi ez zan /etzan/ peatuta gelditzen, hoi beti libre, e. Eta...
-Beti libre? Ez zan eskua sartu bihar...?
Eta urtero-urtero artua izaten genunian beti berriya sartzen gendun. Berriya, berriya, zeatikan beti gastatzen juten zan hua. Hua´re gastatu iten da /itea/, txuikiña´re. Ta urtero-urtero jartzen genun zea.
-Eta ze zeukan, zulo bat, txurikiña sartzeko?
Bai, bai. Bai, bai! Ta...
-Ta lo, lo iteko danak... bueno, ez ziñaten asko: lau. Lau izanda, lekua egongo zan hemen sobran.
Lekuba? Lekuba bazeon. Kuartoik ez zeon /etzeon/.
-Kuartoik ez?
Kuarto bat. Bat bakarra zan danontzako. Alkoba bat, beste alkoba bat… kuarto haundi bat ta…
-Ta danak hantxe, orduan.
-Hantxe.

Egilea(k): Idoia Etxeberria (Badihardugu Euskara Elkartea)